|
زندگی بدون هنر یعنی انسان بی احساس، فرزندان قشقایی آمیختگی عجیبی با هنر دارند . در این زندگی که هر روز به سمت مدرنیته و ماشینی شدن می روند هنوز جوانانی هستند که گرفتار یکنواختی زندگی شهری نشده اند گفتگوی خودمانی داشتم با جوانی که احساسش در شعر و سه تار غوطه ور است .
لطفا خواهش میکنم خودتون رو برای خوانندگان پایگاه خبری تحلیلی جمعیت جوانان قشقایی معرفی کنید؟
با سلام و عرض ادب خدمت شما دوست عزیز که زحمت کشیدید این مصاحبه رو ترتیب دادید بنده فرهادهاشمی از طایفه عمله ، تیره ی چهارده چریک قشقایی هستم. در اردیبهشت سال ۷۱ در شهرستان ممسنی بدنیا اومدم. و همیشه یکی از افتخاراتم این بوده که فرزند قشقایی و عشایر زاده هستم .
دوره ابتدایی را در دبستان عشایری شهید باهنر منطقه ی پیازکار بابامنیر ، دوره ی راهنمایی را در مدرسه شهید جاوید رحیمی زاده ، دوره ی دبیرستان رو در دبیرستان امام خمینی بابا منیر از توابع نورآباد و ممسنی گذراندم ،سپس از دانشگاه اصفهان موفق به دریافت فوق دیپلم عمران شدم که در حال حاضر نیز نقشه بردار راه آهن یزد اقلید هستم .
از قشقایی و زندگی عشایری پرسیدم .احساس زیبایش را چنین بیان کرد؟
عشایر ، کسی که به صدای بلبل و قمری و کبک و تیهو اخت کرده،، صدای آژیر ماشین و زنگ درب و تلوزیون برایش جذابیت ندارد
من عاشق ایلم
چایی دود گرفته
نان داغ روی ساج
کره بوکول
موشتک
کسسیرمه.
من عاشق ایلم ، کوه و کمر ، قاسنی و بولهر ، مورچالیق ، گنگر
آرامشی که در عشایر است در هیچ جای دنیا بچشم نمیخورد .عشایر انتهای آرامش و عشق است .
از هنرش و کارهایی که می کند پرسیدم .
در نوازندگی ساز اصیل قشقایی (سه تار) محارتهایی کسب کردم ، البته بصورت صماعی ، از نوارهای مرحوم استاد حبیب گرگینپور ، نکیسا و آغیر ائل مرحوم طهمورث خان کشکولی برای پیشرفت در موسیقی استفاده کردم و بحمدالله در این هنر کمابیش سر رشته ای دارم .وقتی دل تنگ میشم به سراغ سه تار میرم و یا با سرودن شعر تورکی دلی جلا میدم.
همون طوری که خدمتتون عرض کردم عشق به ایل و زندگی عشایر موجب شد بیشتر اشعاری که گفته و میگم از سرگذشتم در ایل حکایت دارد .
مثل
من داغلاردا گوءل باغی یام
بولبوللارینا ساقی یام
من قشقایی اوشاقیام
آغیر ائلدن نیشان واریم
کمتر شعرهای عاشقانه سرودم و اندکی هم در سوگ عزیزان از دست داده ام پدرم و برادر نازنینم که با رفتنشون سایه ی غم در دلم گسترانیدند.شعر گفتن همیشه بامن در این دنیای بزرگ همسفر بوده و من رو همراهی میکنه .
درپایان صحبتم توصیه ی من به جوانان عزیز و نازنین ایلم قشقایی ، فقط و فقط :
تورکو اوءرگنینگز ، دانیشینگز ، یازینگز…تا وار اولاگ
مجددا” سپاسگزارم از این لطفی که به بنده داشتید ، برای شما و همه ی عزیزان آرزوی موفقیت میکنم .
خبرنگار : رضا معصومی