ﺩﺭ ﭘﺮﺳﻪ ﺯﺩﻧﻬﺎﯼ ﮔﺎﻩ ﻭ ﺑﯿﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯﯼ ﺑﺎ « ﻧﺎﺩﻡ » ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻡ . ﺷﻮﺭﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﻐﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﻣﺠﺎﻝ ﻧﺪﺍﺩ ﺗﺎ ﺑﺎﺏ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﮐﻼﻣﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎﯾﻢ . ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺳﻮﺯﻥ ﺫﻭﻕ ﺍﺩﺑﯽ ﻧﯿﺰ ﺩﺍﺭﻡ , ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﺑﻮﺩ … ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﺳﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻡ , ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻘﯿﻤﺎﻥ ﮐﻮﯼ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ . ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻗﻀﺎ ﻭ ﻗﺪﺭ ﺗﯿﺮﯼ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺁﻥ ﺷﺎﻫﺒﺎﺯ ﻧﻄﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﮔﺮ ﺑﺎﺭ ﻏﻤﯽ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺩ ﺍﯾﻞ ﻗﺸﻘﺎﯾﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭﯾﻎ ﻭ ﺩﺭﺩ « ﻧﺎﺩﺭﯼ » ﺁﻥ ﻧﺎﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ , ﺭﺧﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺎﺭ ﺑﺮﮐﺸﯿﺪ .
ﺟﻬﺎﻥ ﭘﯿﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺑﻨﯿﺎﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﮐﺶ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻏﻮﻏﺎ ﮐﻪ ﮐﺲ , ﮐﺲ ﺭﺍ ﻧﭙﺮﺳﺪ , ﺻﺪﻫﺎ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺩﻝ ﻫﻤﺮﻩ ﺁﻥ ﻋﺰﯾﺰ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺷﺪ . ﺷﯿﺮﺍﺯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﺎﺗﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺷﻬﺮﺿﺎ ﺭﺧﺖ ﻋﺰﺍ ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮﺩ . ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻧﯿﺰ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺳﺮ ﺩﺍﺩ. ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﺍﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺳﺘﺎﺩ , ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻭ ﺳﺠﺎﯾﺎﯼ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺍﻭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ , ﺷﻤﻊ ﻫﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﻭ ﻫﻤﺎﯾﺶ , ﺟﺎﻣﻊ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻋﻤﻞ , ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻫﻨﺮ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﮔﺮ ﺧﻄﺎﺏ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻢ ﺍﻭ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺧﺎﻭﺭﯼ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﻌﺎﻉ ﻣﯽ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﯿﻨﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺧﻮﻥ ﺩﻝِ ﺷﯿﻔﺘﮕﺎﻧﺶ ﻋﮑﺲ ﺍﺯ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺑﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ، ﻭﻗﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﯽ ﺭﻭﻧﻖ ﻫﻨﺮ ﻭ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﯼ , ﺍﻭ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻫﻨﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻟﺨﺘﯽ ﺩﺭﻧﮓ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺗﺤﺴﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺗﺤﯿﺮ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻡ .
« ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺷﺮﻡ ﻫﻤﯽ ﺁﯾﺪﻡ ﺯ ﺣﺎﺻﻞ ﺧﻮﯾﺶ » ﻭﻗﺘﯽ ﺩﮐﺘﺮ « ﺷﯿﺮﻋﻠﯽ ﮐﯿﺎﻧﯿﺎﻥ » ﺍﺯ ﯾِﻨﮕﻪ ﺩﻧﯿﺎ ( ﮐﺎﻧﺎﺩﺍ ) ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺣﻀﻮﺭ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺮﮐﯽ , ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﺁﻥ ﺩﺭ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺟﺎﺭﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺘﻤﺪﺍﺩ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩ , ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﻭ ﻧﻮﺍﯼ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻧﺎﺩﺭﯼ , ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺯﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﻓﮑﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭﻗﺘﯽ ﺷﯿﺮﻣﺮﺩﯼ ﭼﻮﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ « ﺍﺳﺪﺍﻟﻠﻪ ﻣﺮﺩﺍﻧﯽ» ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺯﺍﺭ ﻭ ﻧﺰﺍﺭ , ﺍﺯ ﺗﺮﮐﻤﻦ ﺻﺤﺮﺍ ﻋﺎﺯﻡ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻭﺩﺍﻉ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻫﺎ ﺩﺍﺷﺖ , ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻧﺎﺩﺭﯼ ﭼﻪ ﺷﻮﺭﯼ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﭼﻪ ﺁﺗﺸﯽ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﻭﻗﺘﯽ « ﺳﻬﯿﻞ » ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺗﺄﻟﻢ , ﺑﺎ ﻣﺘﺎﻧﺖ , ﺻﺒﻮﺭﯼ ﻭ ﻓﮑﻮﺭﯼ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻤﺎﻡ , ﺍﺯ ﭘﺪﺭ , ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﻣﻘﺼﺪﺵ , ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ , ﻧﯿﮏ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺩﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﻋﺸﻖ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﺍﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﻭﻗﺘﯽ « ﻓﺘﺎﻧﻪ ﻣﺮﺍﺩﯼ » ﺩﺧﺘﺮ ﺭﻋﻨﺎﯼ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ , ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻣﺜﺎﻝ
ﺯﺩﻧﯽ , ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺮﮐﯽ ﺑﯿﺎﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﻠﯿﻎ ﻭ ﻓﺼﯿﺢ ﺗﺮﮐﯽ، ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺟﻤﻊ ﺣﺎﺿﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺨﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﻭ ﻣﺴﺤﻮﺭ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﮐﺮﺩ , ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﺩﺭﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ !
ﻭﻗﺘﯽ ﻧﻮﺍﯼ ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ ﻧﯽ ﺍﺳﺘﺎﺩ « ﺑﺮﺯﻭ ﻃﯿﺒﯽ ﭘﻮﺭ » ﺍﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻫﺎ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻧﺎﻟﻪ ﺣﺰﯾﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻋﺰﯾﺰ «ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻧﺠﻔﯽ » ﺍﺯ ﻫﺠﺮ ﯾﺎﺭ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﮐﺮﺩ , ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﯾﻢ . ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ، ﺍﺯ ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺮﻭﻣﻨﺪ ﻭ ﻧﺨﺒﻪ ﺍﯾﻠﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺵ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻋﺎﻟﯽ ﻗﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻓﯿﻊ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ , ﺗﺠﻠﯿﻞ ﺷﺪ , ﺳﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ . ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺧﺘﺮﺍﻋﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﺠﻤﻊ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ« ﻗﺸﻘﺎﯾﯽ » ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، ﺍﺯ ﻓﺨﺮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮐﯿﻮﺍﻥ ﺳﺎﯾﯿﺪﻡ ﻭ ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺣﻠﻘﻪ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﯾﺶ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻧﺎﺩﺭﯼ ﺗﮑﺜﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻭﻗﺘﯽ ……..
ﺁﺭﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﺩﺭﯼ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩ . ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺧﺪﺍ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺳﺖ . ﺍﻭ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺭﻧﺪﯼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﺍﯾﻦ ﻓﻀﺎﯾﻞ ﺳﻮﺧﺖ . ﺍﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩ , ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﻓﺖ . ﺭﺍﻫﯿﺴﺖ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﺶ ﮐﺮﺍﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﺴﭙﺎﺭﻧﺪ ﭼﺎﺭﻩ ﻧﯿﺴﺖ
ﯾﻘﯿﻦ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﻩ ﻋﺸﻖ ﺯ ﺳﯿﻞ ﻓﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﺁﺷﻨﺎﯼ ﺭﻩ ﻋﺸﻖ ﺷﺪﻡ ﺯ ﺍﻫﻞ ﺭﺣﻤﺘﻢ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻧﺎﺩﺭﯼ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺗﺨﻠﺺ« ﻧﺎﺩﻡ » ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﻧﺎﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ . ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﻌﻈﯿﻢ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺮ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺧﺮﺩ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ . ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻫﻤﺘﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ « ﻧﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﻧﺎﺩﺭﯼ ﻧﺎﺩﻡ ﺑﻤﺎﻧﺪ » . ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻋﺰﻡ ﺟﺰﻡ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﯿﺎ ﮐﻨﯿﻢ . ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺩﺭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻤﮕﯽ ﻧﻮﺳﻔﺮﯾﻢ . ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﺧﯿﺎﻝ ﻣﺤﺎﻝ ﻧﯿﺴﺖ ! ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ , ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻓﮑﺮ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭﺁﯾﯿﻢ . ﺧﺪﺍﯼ ﺭﺍ ﻫﻤﺘﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﯾﺎﺭﺍﻥ ! ﻓﻘﻂ ﻫﻤﺖ ﭼﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯ ﺍﺳﺖ . ﻓﻘﻂ ﻫﻤﺖ ﭼﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯ ﺍﺳﺖ .!
دکتر بابک نادرپور
سلام مرحوم نادری جهادگری بی ادعا و فداکار در راه اعتلای فرهنگ و ادبیات قشقایی و محققی دلسوز در حوزه تاریخ قشقایی بود صدافسوس که ما با مرگ او این ذخیره بزرگ را همراه با او در خاک دفن کردیم،کسی که نمونه او را به سختی میتوانیم بیابیم و روزگار بسیار باید سپری گردد تا ستاره ای درخشان چون آن مرحوم در ایل ظاهر گردد.