به نام آنکه زیباست و زیباآفرین
«برای اینکه واقعیّات زندگی آدمی، مانند، آرزوها، امیدها و عشق ها یک نوع تجسّم واقعی و باداوام یابد، کسانی لازمند که حسّاس تر، روش بین تر و وارسته تر از دیگران باشند تا بتوانند با جوهر وجود خویش حیات دیگران را دلرباتر نموده و هنرمندانه از آن نقشی بلیغ بسازند.» “پورند”
مصداق این عبارت «دکتر حسن بهادری کشکولی است که در سال ۱۳۳۲ هجری شمسی پا به عرصه حیات نهاد. دوران کودکی را در دامن خانواده بزرگ و ارزشمند بهادری کشکولی از ایل قشقایی و در دل طبیعت پاک و زیبای ییلاق و قشلاق های ایل گذراند. به همین سبب، از همان روز، آداب و سنن اصیل ایلی و جلوه های دل انگیز و زیبای طبیعت استان فارس در وجودش نهادینه شد و وی را آماده خلاقیّت های چشمگیر و اعجازانگیز در آینده ساخت.
تحصیلات ابتدایی اش را در ایل به پایان رساند و جهت ادامه تحصیل به شیراز آمده و در آنجا موفق به اخذ دیپلم گشت.
پس از اتمام دوران خدمت سربازی، نبوغ و استعدادش، وی را پروازکنان برای کسب مدارج بالاتر به سوی آمریکا کشاند. مقدّمات پزشکی را در آن کشور پشت سر گذاشت و نهایتاً از دانشکده علوم پزشکی دانشگاه ملی تهران، در رشته طب ، فارغ التحصیل گشت. و در بهداری صنعت نفت به عنوان پزشکی مجرّب مشغول کار شد و سرانجام، با این منصب بازنشسته گردید.
اما او با عشق پاک به ایل و طبیعتش، هیچگاه از آن ها فاصله نگرفت و به قول ویل دورانت «آنجا که طبیعت توقف می کند، هنر آغاز می شود.» با توقف و رکودی که در روند زندگی ایلی ایجاد شد، با وارستگی و احساسی برتر و روشن بینانه تر با تابلوهای نفیس نقاشی از جزء جزء زندگی ایلش، آن را به همان زیبایی و با محتوایی عمیق تر، پایدار نگه داشته است.
اگر تابلو «مونالیزای» «لئوناردو داوینچی» برای همیشه به روی جهانیان لبخند می زند، اگر با نگاهی هنرمندانه به تابلوهای نقاشی دکتر بهادری بنگریم، آن ها نیز بر ما لبخند خواهند زد.
پس بیایید، برای رسیدن به لبخندهای غم زدا از زندگی، هنر اصیل این هنرمند بزرگ ایل را دریابیم و ارج بنهیم.
(از طرف گروهی از هنرمندان ایل قشقایی)
