یادتان می آید به هم ایلی های مان که در دل کوهستان ها.به دنبال رمه ها وبرسرچشمه سارها وبرفرازتپه ماهورها وبه عشق دلبران وبه یادمعشوقان وازغم وفراق یاران ودرهرمناسبت احساسی وعاطفی به ندای دل هاشان با نوای دودوک پاسخ میدادند؟ خوب میدانید دودوک سازی بود بسان نی اماچون نی هفت بند نبود وکوچک تروکوتاه ازنی بود.اما ازجنس نی بود.
.وطول این سازبه نهایت ۳۰ سانت می رسید.وبسیارچوپانان وجوانان و نوجوانان چوپان وبعضأسایرین نیز دودوک می نواختند…اماباز دودوک حکایت از مهاجرت قشقایی ها ازجنوب سیبری به هنگام سرماو یخبندان نه حوالی قفقازونهایت فارس دارد.
چراکه در ارمنستان جشنواره ای هرسال اجرامیشود بنام.. دودوک نوازان..که مؤید گذروحضورقشقایی ها ازآن دیاروآن سامان که ازسرزمین های نزدیک قفقازاست را دارد.و جالب اینکه در بین اقوام ترک تبار چواش جنوب سیبری درنقشه ی فدراسیون روسیه که درحال حاضر ترکان چواشی درکشور چواشستان زندگی میکنند هنوز از ساز . دودوک . استفاده می کنند.
که تأمل درعکس این دخترجوان دودوک نوازترک چواشی خود براین حکایت صحه میگذارد.لطفأبه عکس دفت نمایید.وتوجه فرمایید که دودوک به دو گونه واسلوب نواخته میشود.یک باکناره ی لب ها.دوم با فوت نمودن ازبالا به دودوک که بصورت افقی در دست قرارگرفته است.
بسان فلوت.اما جهت اطلاع دودوک با فلوت فرق دارد.واین دخترچواشی دودوک ازنوع دوم وشبیه به فلوت می نوازد.امادرحقیقت ساز دودوک است.باسپاس داریوش زندی.
